hep başkalarınındır hatalar
kimsenin şucu yoktur bu işte
ne annenin "aman kızım sakın severek evlenme" değişi
ne babanın "evlenipte ne yapacaksın" değişindedir suç
suç ikisindedir...
hiç düşünmezler mi ileriyi...
hayal etmezler mi gelecekte mutlu olmanın hayalini...
hep kötü fanteziler eşliyinde mi ilerler ömür?
"bana iyi bir örnek olamadı ailem" diyende midir suç
iyi yönlerini alamayan sende bende midir?
hep yaptıkları hataları başkalarına mâl etmek isteyen
ama insan olmanın aslında hata yapmak olduğunu bilmeyen
senin benimdir suç...
"kaçacak yer arasam bulabilir miyim" diyen bende değil ki suç!
beni kaçmak için usandıran yarda değil midir?
kendimizi hep "sütten çıkmış ak kaşık" gibi gösteren bizde değildir suç
bizi bu hale getiren sevdiklerimiz değil midir?
beni eleştirin diyip, sonrasında eleştirinin dozu kaçında insanları kırmaktan çekinmeyen kişilerde değildir suç
sonunu düşünmediğimiz işlere kalkışan bizlerde değil midir ?
"sende benim gibi olacaksın kızım, annenin şansı kızına geçer" diyen annede değil ki suç
bunları sanki yaşamak istercesine kendine hayat felsefesi edinen "salaktadır"
"oğlum/kızım sakın hata yapma" dedikten sonra
küçük bir hatada kulağımız çekildiğinde bizde değildir suç
bize hata yapma lüksünü vermeyen ailelerimizdedir!
kendilerini sanki hiç hata yapmamış gibi gösteren ebeveğinlerimizde değil mi suç
yaş ermiş kemale, hala daha bize hizmet eden annemizdedir suç
kendi ayaklarımızın üzerinde duramadığımız için bizdedir suç
şimdi söyleyin asıl suç kimdedir
sende mi bende mi ondan mı yoksa "bizde midir suç" ...
Yunus Emre Tatar